Voordat ik je vertel over mijn trektocht in de Pyreneeën, wil ik je voorstellen aan mijn avontuurlijke partners...

Ik ontmoette Amandine Cavadore die de Facebook-pagina heeft gemaakt Canirandowereld met wie ik nu 2 jaar door de bergen reis. Er ontstond een echte vriendschapsband tussen ons en met haar besloten we een tweedaagse trektocht te maken met haar nieuwe partner Orya, een jonge Husky die barst van de energie.

Ik zocht een voor honden toegankelijke route in de Pyreneeën met een redelijke hoogte en afstand, wat niet noodzakelijkerwijs gemakkelijk is. Om ideeën op te doen, kijk ik in mijn wandelboeken, surf ik op internet en geef ik aan naar welke vallei ik wil gaan, vraag ik mijn kennissen of in Facebook-communities. Deze keer gebruikte ik mijn grappenmaker door een vriend op te roepen om ons te helpen met het bedenken van ideeën. Elodie, eigenaar van twee Samoyeds, net als wij een bergfanaat, gaf ons goed advies om de locatie van de trektocht te vinden.

Op zijn advies hebben we ervoor gekozen om twee dagen in de Hautes-Pyrénées. Jacques en Nanouck, een vrouwelijke husky van dezelfde leeftijd als Nova, vergezelden ons ook. Ik vind het heel leuk om onze wandelmomenten met andere mensen te delen. We gaan vaak wandelen met mijn honden.

Nadat het kantoor van de berg van Cauterets mij had aangegeven dat de weg vanaf de parkeerplaats van de fruitière was afgesloten, begonnen we de 1e dag vanaf de parkeerplaats La Raillère om de toevluchtsoord van Russel op 1980 m hoogte te bereiken. We hebben op deze eerste dag 8,95 km afgelegd met 892D+ en 3u35 wandelen zonder de maaltijdpauze mee te rekenen. De berghut is een onbewaakte schuilplaats, bergbeklimmers zijn welkom op voorwaarde dat ze de plaats respecteren en schoon achterlaten. Eén ding om te weten: voordat we bij de schuilplaats aankomen, worden er al boomstammen gekapt en langs het pad geplaatst. Als je een vuur wilt aansteken om een ​​beetje op te warmen in de schuilplaats, moet je het nemen.

We maakten gebruik van het feit dat we vroeg ter plaatse waren om een ​​rondleiding door de schuilplaats te maken. bereik De Culaus pas was voor ons onmogelijk, de sneeuw was te aanwezig en vooral was er te weinig zicht. Het was niet mogelijk om te weten waar we voet aan wal zetten. We keken naar de zonsondergang en wachtten tot de sterren in slaap vielen. De volgende ochtend werden we rond 8 uur wakker om met onze honden naar de zonsopgang te kijken.

Na het ontbijt pakten we onze spullen om naar beneden te gaan Estom-meer gelegen op een hoogte van 1804 m via zijn toevluchtsoord en de waterval van Lutour. We ontdekten dat het meer voor een groot deel bevroren was. Adembenemende landschappen!

Ondanks de kou en de wind hebben we dapper besloten om aan het meer van Estom te gaan eten. Met deze temperaturen en vooral tijdens trektochten, geef ik de voorkeur aan warme gerechten, dus zette ik mijn fornuis aan om een ​​gevriesdroogd gerecht te eten. Daarna gingen we terug naar de parkeerplaats. In totaal hebben we op de tweede dag 4 uur gewandeld, de maaltijdpauze niet meegerekend. Deze route ligt aan de grens van het nationale park, tijdens de wandeling zagen we de markeringen die deze denkbeeldige lijn aangaven die we niet mochten overschrijden. Aan de andere kant van de lijn zijn honden niet toegestaan.

Het klopt dat wandelen meer voorbereiding vergt als het om meerdere dagen gaat. We vertrekken niet met schoenen, een tas en honden zonder iets gepland te hebben, zeker niet in gebieden waar beperkingen gelden. In de Pyreneeën zijn niet alle gebieden toegankelijk voor honden, ook niet aangelijnd. Vanaf het moment dat je dit begrijpt en vooral accepteert, realiseer je je dat er nog genoeg te doen is voor vele kilometers in weelderig landschap met je reisgenoot(en). Wandelen met je hond in de bergen vereist voorbereiding.                         

Om erachter te komen of je wandeling in het nationale park is of niet, kun je gewoon op een IGN-kaart kijken op 25ᵉ (000 cm = 1 m), de limieten worden aangegeven door een lijn op de kaart (je hebt deze kaart nodig in in ieder geval om u te vinden). Er zijn ook kaarten met de beperkingszones op internet. Bij twijfel kunt u contact opnemen met het bergbureau waar uw wandeling van afhangt. In dit geval was dat voor ons het bergkantoor van Cauterets. Informatiebron over beperkingen, over de staat van de wegen (in de winter zijn veel wegen afgesloten), over de moeilijkheidsgraad van de wandeling of de delicate passages: ze zijn een grote hulp en geven deze informatie vaak graag door.